قدم زنان به تماشای پارک، تماشا و گفت‌وگو در پارک لالۀ تهران
خیلی وقت بود که دلتنگ هم بودیم و مشتاق که دیدار تازه کنیم. بنابراین، دهم خرداد ماه، با جمعی از دوستان گفت‌وگویی‌مان سری زدیم به پارک لاله. این فرصت به همت گروه گردشگردی مؤسسۀ راه بی‌پایان گفت‌وگو و با راهنمایی آقای مهدی گلچین عارفی فراهم شد. نوشته‌ای که در ادامه می‌خوانید، گزارشی است از دومین «با هم باشیم» با عزیزان و همراهان علاقمند به گفت‌وگو در پارک لاله.
تمرینی برای جور دیگری دیدنِ پارک لاله
راهنمای ما، آقای دکتر مهدی گلچین عارف بودند.
ایشان پژوهشگر، نویسنده و مترجم حوزۀ معماری و شهر هستند. به راهنمایی ایشان، قدم‌زنان رفتیم به تماشای پارک، رفتیم که جور دیگری دیدن را تمرین کنیم. ایشان از ما خواستند که علاوه بر تماشای طبیعت پارک، به افراد هم نگاه کنیم، که چطور از فضای پارک استفاده می‌کنند، چطور قوانین نانوشته‌ای بین افراد هست که با احترام به هم می‌توانند از حضور در این فضا لذت ببرند. آقای عارفی صبورانه و با اشتیاق برای ما از ساختار پارک و مجسمه‌ها و درختان و…گفتند، طوری‌که از شنیدنشان به وجد آمده بودیم. داستان مجسمۀ خیام و داستان ساختش به دستان هنرمند ابوالحسن صدیقی و انتقالش به پارک لاله توجه ما را خیلی جلب کرد و قرار گذاشتیم به مناسبت بزرگداشت خیام دیداری دوباره ترتیب دهیم. گوش‌هایمان سیر نشده بود که فرصت تماشا رو به پایان بود.
به وقت ِ گفت‌وگو و هم‌صحبتی از پارک لاله
بعد از تماشای پارک، دور هم جمع شدیم، نشستیم به هم‌صحبتی، گفت‌وگو و پذیرایی. از حس و تجربه‌مان گفتیم و خاطراتمان از پارک‌هایی که قبلا رفته بودیم زنده شد. دربارۀ این موضوع صحبت کردیم که پارک‌ها چه نقشی در زیست شهری و شکل‌گیری هویت جمعی ما دارند.
نگار خانم، هنرمندِ نقاش، همسر آقای عارفی هم مهمان ما بودند و حین هم‌صحبتی ما، مشغول کشیدن طرح‌های زیبایی از محفل ما و پارک شده بودند و چقدر زود یک ساعت تمام شد و حرف‌های هنوز ناتمامِ ما.
خانم غیاثی از همراهان همیشگی ما هم تجربه‌شان از این دیدار نوشته و با ما به اشتراک گذاشتند که می‌توانید در تلگرام موسسه آن را بخوانید.
حتی اگر پارک لاله پاتوق شماست، پیشنهاد می‌کنیم حتماً یک بار با حضور یک راهنما به تماشایش بروید و این‌بار با خود پارک قرار بگذارید. از دوستانی که تشریف آوردند سپاسگزاریم. امیدواریم در باهم باشیم بعدی شما هم همراه ما باشید.