کتاب گفت‌وگو و هنر با هم اندیشیدن
گفت‌وگو و هنر با هم اندیشیدن نوشتۀ ویلیام آیزاکس، شاگرد و دنباله‌رو دیوید بوهم، فیزیکدانِ آمریکایی قرن بیستم، است. عنوانِ کتاب به‌خوبی نشان‌دهندۀ رویکرد آیزاکس در گفت‌وگوست؛ رویکردی که مبتنی بر آرای دیوید بوهم است. شاگردانِ دیوید بوهم و علاقه‌مندانِ ایدۀ او در گفت‌وگو، پس از خودش، دیدگاهِ او را بسط دادند. به یک معنا، هستۀ مرکزیِ ایدۀ بوهم، یعنی با هم اندیشیدن، را بررسی کردند و با شرح و معرفیِ مؤلفه‌های آن، راهِ تحققش را نمایاندند.
این کتاب یکی از مهم‌ترین منابعِ معرفی گفت‌وگوی بوهمی است.
نویسنده با بهره‌گیری از ایده‌های دیگر دانشمندان، از جمله اتو شارمر و دیوید کانتور، کتابی نسبتاً کامل و، نه لزوماً جامع، فراهم آورده است. اگر بخواهیم در یک عبارت کتاب را توضیح دهیم، باید بگوییم که این کتاب تلاش می‌کند تا راهِ برقراری و تحققِ با هم اندیشیدن را نشان دهد.
آیزاکس برای نشان دادنِ راهِ گفت‌وگو، مهم‌ترین مفاهیمِ این رویکرد را شرح و بسط داده است. او چهار شیوۀ «گوش دادن» و «احترام گذاشتن» و «به تعویق انداختن» و «ابراز کردن» و اصول چهارگانۀ متناظر با هرکدام، یعنی «مشارکت» و «انسجام» و «آگاهی» و «ابراز»، و مفاهیمِ «اشراق پیش‌بین» و «الگوهای فکری» و «میدان گفت‌وشنود» و «اکولوژی فکر» را با مثال‌ها و توضیحاتِ کافی توضیح داده و نقش هرکدام را در گفت‌وگو روشن کرده است.
گسترده کردن دایره
نویسنده در بخشِ پنجمِ کتاب با عنوانِ «گسترده کردن دایره» به کاربردهای گفت‌وگو در اقتصاد و سازمان‌ها و سیاست پرداخته است. این کتاب برای گام نخست آشنایی با گفت‌وگو مناسب نیست، اما کسی که با گفت‌وگو اندکی آشنا شده و از مفاهیم آن آگاهی یافته است، حتماً باید این کتاب را با حوصله و صبر مطالعه کند. حتی شاید بیش از یک‌بار.
